Jos Versteegen

Jos Versteegen debuteerde in 1996 met de bundel Voorgoed volmaakt, die werd genomineerd voor de Cees Buddingh’ Prijs. Tot nu toe verschenen er negen bundels van hem. Een belangrijk thema is zijn jeugd op het platteland en zijn familie. Versteegen houdt van het verleden, van de glans van de weemoed die ligt over het voorbije. Hij is wat Louis Couperus noemde een ‘passatist’, iemand met een speciale voorkeur voor het verleden.

De bundel Woon ik hier sluit goed aan bij het thema ‘vroeger’. Voor deze bundel interviewde Jos Versteegen enkele tientallen mensen uit een verzorgingshuis bij hem in de buurt. Deze ouderen van in de zeventig tot in de negentig vertelden over hun leven en hun verhalen werden een inspiratiebron voor gedichten. In Woon ik hier zijn ook gedichten opgenomen die Versteegen schreef in het kader van het project Eenzame Uitvaart in Amsterdam: mensen die in eenzaamheid zijn overleden krijgen een uitvaart die door de gemeente wordt geregeld. Voor zo’n uitvaart wordt speciaal voor de dode een gedicht geschreven, dat tijdens de uitvaartceremonie door de dichter wordt voorgelezen. De dichter en zijn gedicht krijgen de taak emoties te vertolken. Het kan aangrijpend zijn. Bundel Woon ik hier

Jos Versteegen stelde enkele bloemlezingen samen en schreef liedteksten voor het tv-programma Het Klokhuis, gebundeld in Ik zet mijn tanden in de paus. Hij vertaalde (uit het Duits) de bundel Sonnetten voor Hanna van auteur en psychoanalyticus Hans Keilson, een liefdesgeschiedenis-in-dichtvorm van twee Joodse onderduikers in de Tweede Wereldoorlog. Ook werkte hij enkele jaren aan een biografie van deze schrijver, die uitkwam onder de titel Hans Keilson, telkens een nieuw leven. Dit boek over de man die 101 werd en zijn ouders verloor in Auschwitz, werd door de Volkskrant uitgeroepen tot een van de beste boeken van 2023. Een Duitse vertaling verscheen bij S. Fischer Verlag in Frankfurt. Met de Duitse uitgave won Versteegen de Hans Keilson Literaturpreis van de stad Bad Freienwalde.