Funeraire gedichten uit de moderne Nederlandse poëzie
Het graf, de begraafplaats, de begrafenis en de rituelen die daarmee samenhangen: dichters van alle tijden hebben erover geschreven. Onder de titel Een zucht als vluchtig eerbetoon verzamelden Jos Versteegen en Victor Vroomkoning funeraire poëzie uit de moderne Nederlandstalige literatuur. De titel werd ontleend aan Thomas Gray, wiens 'Elegy Written in a Country Churchyard' geldt als 'de moeder van alle funeraire gedichten'.
Uiteraard is een groot aantal klassieken opgenomen, maar de samenstellers kwamen ook tot onverwachte en verrassende vondsten. Van Augusta Peaux (1859-1944) tot Peter Ghyssaert (1960) passeren honderdzesendertig dichters de revue, die verspreid over een eeuw hun gedachten en gevoelens weergeven over het graf, de begraafplaats en het kerkhof, het begraven en het cremeren.
Voorwoord van Een zucht als vluchtig eerbetoon:
Met ieder scharnierpunt in de tijd is onlosmakelijk de aandacht voor de eindigheid en de dood verbonden. Een eindpunt in de tijd roept immers associaties op met het einde van mensen en de daarmee verbonden rituelen. Nu binnenkort de twintigste eeuw ten grave wordt gedragen, en met deze eeuw ook een heel millennium afloopt, wordt de mens gefascineerd door zijn eigen sterfelijkheid. Lees verder
Lees ook:
- Bespreking door Hans Warren in de Provinciale Zeeuwse Courant, 10 november 1995
- Bespreking door Ton Verbeeten in De Gelderlander, januari 1996
- Bespreking in het AVVL-magazine, december 1995